چراغ الکتریکی و لامپ روشنایی یکی از وسایل راحتی روزمره که بیشتر زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهد، به معنای سنتی در سال 1879 توسط توماس آلوا ادیسون “اختراع” نشد، اگرچه می توان گفت که او اولین نور رشته ای کاربردی تجاری را ایجاد کرد.
او نه اولین و نه تنها کسی بود که سعی کرد یک لامپ رشته ای اختراع کند.
در واقع، برخی از مورخان ادعا می کنند که بیش از 20 مخترع لامپ های رشته ای قبل از نسخه ادیسون وجود داشته اند. با این حال، ادیسون اغلب با این اختراع شناخته می شود،
نسخه او به دلیل ترکیبی از سه عامل می توانست از نسخه های قبلی پیشی بگیرد: یک ماده رشته ای موثر، خلاء بالاتر از سایرین و مقاومت بالا که باعث توزیع برق از یک منبع متمرکز از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.
در سال 1802، هامفری دیوی اولین چراغ الکتریکی را اختراع کرد.
او با الکتریسیته آزمایش کرد و باتری الکتریکی را اختراع کرد. وقتی سیم‌ها را به باتری و قطعه‌ای کربن وصل کرد، کربن درخشید و نور تولید کرد.
اختراع او به عنوان لامپ قوس الکتریکی شناخته شد. و در حالی که نور تولید می کرد، برای مدت طولانی آن را تولید نکرد و برای استفاده عملی بسیار روشن بود.
در طول هفت دهه بعد، مخترعان دیگر نیز “لامپ” را ایجاد کردند اما هیچ طرحی برای کاربرد تجاری ظاهر نشد.
مهمتر از آن، در سال 1840، دانشمند بریتانیایی، وارن دو لا رو، یک رشته پلاتین مارپیچ را در یک لوله خلاء محصور کرد و جریان الکتریکی را از آن عبور داد.
این طرح بر اساس این مفهوم بود که نقطه ذوب بالای پلاتین به آن اجازه می دهد در دماهای بالا کار کند و محفظه تخلیه شده حاوی مولکول های گاز کمتری برای واکنش با پلاتین است و طول عمر آن را بهبود می بخشد.
اگرچه طراحی کارآمد بود، اما هزینه پلاتین آن را برای تولید تجاری غیر عملی کرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.